eski çıkı- jeanne d'arc

büyük baba fısıldadı jeanne
dedi jeanne, jeanne d’arc
oku! okunu fırlat
henüz gözleri sığmıyor
suratına, ayın yedisi
bir dolunay gecesiydi.
kimse görmedi bilmedi
dionysos ve havâlisiydi
alnındaki kızıl lekenin
nedeni.

sen görmüyorsun
kılıçların ikilisi
imparatorun eli alnındaki
felek çarkı ya da
bir bumerang.
avcunun içini sıkı kapa
oku dedi anımsa

çingene yürüyor
elinin çizgilerinde
her durak bir çarkı felek
sen sus konuşan
ange de silence
unutuşun simgesi
iki yarık ağzının üzerinde
usul bir dokunuşun izi

yakılmıştın bir zamanlar
salem kenti selam etmişti sana
orjilerin çığlığı buradan duyulan
ne bir iz ne bir sabah
bir baykuş kaldı o zamandan bu yana
gecenin içinde sadece bir çift
donuk cam artık ondan arta kalan.

jeanne d’arc gelecekmiş
sunaklarda binlerce güzelavratotu
bâkirelerin beyaz elleri
kokan tütsüler çemberlerin
içinde yanan.
jeanne d’arc gelecekmiş
kadınların türküsü
kentlerin boğuk sesini bastıran
jeanne d’arc gelecekmiş
oku dedi anımsa ve sen ey kadın, oku ve yaz!…